„Mały świat” dzieci to tak naprawdę ogromna przestrzeń doznań, wiedzy przekazywanej przez dorosłych i spostrzeżeń filtrowanych przez dziecięcą wyobraźnię. Jak przełożyć na słowa i obrazy ten bezmiar przeżyć, wyobrażeń i emocji? Czy bujna wyobraźnia może być powodem do niepokoju?
Narratorką książki jest dziewczynka, którą niepokoją dziwne sny i wrażenia wzrokowe: czasem wydaje jej się, że przedmioty wokół zmieniają rozmiary i kształty, czasem – że to ona jest większa lub mniejsza od samej siebie. Zaniepokojeni rodzice zabierają ją na konsultację do lekarza, który po wysłuchaniu jej proponuje, by zapoznała się z książką Lewisa Carrolla, której główną bohaterką jest niejaka Alicja… Dziewczynce łatwo przyjdzie zidentyfikować się z tą bohaterką, dzięki czemu poczuje się mniej samotna i odosobniona. Dzięki czemu znajdzie słowa i obrazy, by wyrazić swoje przeżycia. Strach podsycany jeszcze wczoraj przez to, co obce, nieznane, dziś ustąpi miejsca ponownie odkrytemu spokojowi.
Doświadczenia bohaterki rozpatrywane są przez pryzmat syndromu Alicji w Krainie Czarów, charakteryzującego się zaburzeniami w percepcji własnego ciała, przestrzeni i czasu. To niegroźne zaburzenie często pojawia się u dzieci i najczęściej zanika w okresie dojrzewania. Doświadczył go m.in.
Lewis Carroll i było ono pierwszym źródłem jego inspiracji do opisania przygód Alicji. Warto wspomnieć, że również książka W moim małym świecie narodziła się z dziecięcych przeżyć jej autorki.
Pełen wrażliwości, poetycki tekst Sandrine Bonini uzupełnia bajeczna oprawa graficzna. Technika barwionego piaskiem tuszu, zastosowana przez ilustratorkę Élodie Bouédec, nadaje walorów poetyckości i niesamowitości, a także wspaniale odzwierciedla kruchy i nieco przytłaczający bohaterkę jej mały świat.
Lektura W moim małym świecie, poza innymi, oferuje dwie ważne lekcje: że nie trzeba się bać wizyt u specjalisty i warto z nim porozmawiać, a także, że książki dają nam szereg sposobów do nazwania i wyrażenia naszych najgłębszych, zdawałoby się niewyrażalnych, emocji i przeżyć.
