W wilczej norze przychodzą na świat trzy szczeniaki. Jeden z nich, obdarowany kłopotliwym imieniem Ambaras, jest mniejszy i słabszy od braci z watahy. Wilczkami przez większość czasu opiekuje się piastun, stary wilk nazywany Kulawcem. Ambaras radzi sobie z treningami łowieckimi pod surowym okiem Kulawca tylko dzięki sprytowi i łutowi szczęścia. Ma też dwie, skrzętnie skrywane tajemnice. Po pierwsze, od urodzenia nie czuje żadnych zapachów, co dla wilka jest katastrofą. Po drugie zaś – jako jedyny spośród wszystkich wilków rozumie ludzką mowę. Ten niezwykły dar oraz wielkie serce sprawią, że Ambaras pospieszy na pomoc zagubionej w lesie dziewczynce i sam wpadnie we wnyki.
Nie będziemy zdradzać co się wydarzy dalej, powiemy tylko, że „Ambaras” to piękna, chwytająca za serce i napisana wartkim językiem opowieść o przyjaźni, bohaterstwie, odwiecznym strachu ludzi przed wilkami oraz wilków przed ludźmi a także o tym, jak mądra współpraca wilka z człowiekiem może ocalić wilcze i ludzkie życie. To również niezwykła bajka o byciu innym i o niespodziewanej szansie, jaka się dzięki temu pojawia.
